ماهیت حق تقدم استفاده‌نشده با مطالعه تطبیقی در حقوق آمریکا

حق تقدم ناشی از افزایش سرمایه حق مالی قابل نقل‌وانتقالی است که بعد از گذشتن مدت‌زمان معینی منقضی شده و تحت عنوان حق تقدم استفاده‌نشده شناخته می‌شود. قانون‌گذار و حقوق‌دانان در خصوص ماهیت حق تقدم استفاده‌نشده در حقوق ایران و آمریکا سکوت اختیار کرده­اند. لیکن، بامطالعه تطبیقی حقوق دو کشور می‌توان گفت که در نظام حقوقی آمریکا حق تقدم استفاده‌نشده حقی مستقل از حق تقدم سهامداران است؛ بدین‌صورت که با ساقط شدن حق تقدم سهامداران منشأ ایجاد این حق، یعنی افزایش سرمایه، باقی است و همین سرمنشأ موجب ایجاد حق تقدم استفاده‌نشده می‌شود که متعلق حق کل شرکت است نه سهامداران؛ ولی در نظام حقوقی ایران، حق تقدم با منقضی شدن مدت‌زمان معین، به دلیل ارزش عرفی آن، تحت ‌عنوان حق تقدم استفاده‌نشده به حیات خود ادامه می‌دهد؛ بدین‌صورت که اهلیت استیفا سهامداران مشروط به زمان مشخصی بود و با منقضی شدن مدت‌زمان اهلیت تمتع سهامداران باقی‌مانده و اهلیت استیفا این حق به شرکت منتقل می‌شود.